Page 18 - Palm-Leaf-Manuscript-Wrap-in-Northeast Thailand
P. 18

“โย โว อานนทฺ มยา ธมโฺ ม จ วนิ โย จ เทสิโต ปญฺญตฺโต โส                 Buddhism and the Origin of the Tradition
      โว มมจจฺ เยน สตฺถา
      ดูกอ่ น อานนท์ ธรรมและวนิ ยั ทเี่ ราแสดงแล้ว บญั ญัตแิ ล้วแก่          	 During the Buddha’s living era, the disciple monks
      เธอท้งั หลาย หลังจากเราล่วงลับไป กจ็ ะเปน็ ศาสดาของเธอ                 often used speech and remembering to disseminate the
      ท้ังหลาย”                                                              Buddhist teachings (Dhamma). At that time, the Dhamma
                                                                             was, therefore, inherited through the oral tradition ; all of
                    (มหาปรนิ พิ พานสูตร ทีฆนกิ าย มหาวรรค)                   the Dhamma depend only on the Buddha himself.
                                                                             Nevertheless, the Buddha had been aware of the issue
	 หมายความวา่ ในอนาคตนน้ั คำ� สอนของพระองคค์ อื ตวั แทน                      considering how the disciples could be able to disseminate
พระองค์อยา่ งแท้จรงิ                                                         the Dhamma when he passed away. To solve this, the
	 พระพุทธศาสนาไดก้ ่อเกดิ ขนึ้ ทป่ี ระเทศอินเดียกจ็ รงิ แต่กาล               Buddha called one of his disciples, Phra Ananda, and
เวลา การเมอื ง การปกครองและการเขา้ มาของศาสนาอสิ ลามในระยะ                   stated :
ต่อมา รวมท้ังลทั ธคิ วามเชอ่ื ท่หี ลากหลายในประเทศอินเดียท่ีมมี าแต่
เดิม หลังการเสด็จปรินิพพาน ท�ำให้พระพุทธศาสนา ลดทอนความ                            “Look, Ananda. All the Dhamma and discipline
ส�ำคัญลง ศาสนสถานถูกท�ำลายและเส่ือมโทรม เม่ือพระเจ้าอโศก                           that I have demonstrated shall be your prophet
มหาราชข้ึนครองราชย์ ทรงท�ำนุบ�ำรุงพระพุทธศาสนาอย่างจริงจัง                         after I pass away”
ทรงให้พระโอรสคือ พระมหนิ ทร และพระธดิ าพระนามว่า สงั ฆมติ ตา                        (Mahaparinirvana Sutra, Digha Nikaya, Mahavagga)
น�ำพระพุทธศาสนาไปเผยแผ่ท่ีเกาะซีลอน คือประเทศศรีลังกาใน
ปจั จบุ นั และใหพ้ ระเถระนำ� พระพทุ ธศาสนาไปเผยแผส่ ปู่ ระเทศตา่ ง ๆ         	 It means the Buddha teachings are the true
มากมาย รวม ๘ สายและมายังดินแดนท่ีเรียกว่า “สุวรรณภูมิ”                       presentation of Him ever.
พระราชโอรสและพระราชธดิ าของพระเจา้ อโศกมหาราช ไดผ้ นวชและ                    	 Although Buddhism was founded in India, its religious
เป็นผู้ที่สถาปนาพระพทุ ธศาสนาขึ้นในประเทศศรีลงั กา                           sites were destroyed and deteriorated due to the coming
	 เหตุแห่งการบันทึกพระไตรปิฎกลงในใบลานน้ัน มีความ                            of Islam and the rise of other diverse beliefs. The serious
เก่ียวข้องกับการสังคายนาพระไตรปิฎกในประเทศต่าง ๆ โดยการ                      preservation of Buddhism, however, was made after Asoka
สังคายนาน้ันเกิดจากเร่ิมมีพระภิกษุมีความคิดเห็นต่อค�ำสอนของ                  the Great ascended the throne. He ordered his son,
พระพุทธเจ้าแตกต่างกันออกไป จึงมีการสังคายนาค�ำสอนของ                         Mahindra, and his daughter named Sangkhamitta to bring
พระพุทธองค์ข้ึน ขอกล่าวโดยสังเขป ดังน้ี (พระวิเทศโพธิคุณ.                    Buddhism to Ceylon Island. He also let the Elders bring
๒๕๔๕ : ๑๐๖ - ๑๑๐)                                                            Buddhism to propagate to many countries. With eight
	 ครงั้ ท่ี ๑ หลงั จากพระพทุ ธเจา้ เสด็จปรนิ พิ พานแลว้ ๓ เดอื น             religious routes in total, the land was called
สงั คายนาทถ่ี ำ้� สตั ตบรรณคหู า ภเู ขาเวภาระ บรเิ วณนครราชคฤห์ แควน้        “Suvarnabhumi” . Later on, Mahindra and Sangkhamitta
มคธ พระมหากสั สปะเถระ เป็นประธานฝ่ายสงฆ์ พระเจา้ อชาตศัตรู                   were ordained and considered the founders of Buddhism
ราชาแหง่ แควน้ มคธเปน็ องคอ์ ปุ ถมั ภ์ มพี ระสงฆอ์ รหนั ต์ เขา้ รว่ มประชมุ  in Sri Lanka.
ท้ังสน้ิ ๕๐๐ องค์ ใช้เวลา ๗ เดอื นจึงส�ำเรจ็                                 	 The reason for recording the Tripitaka on the palm
                                                                             leaf is closely associated with the revisions of the Tripitaka

                           ผา้ หอ่ คมั ภรี ใ์ บลานในภาคอีสาน : อตั ลกั ษณ์และการแพรก่ ระจาย  17
Palm Leaf Manuscript Wrap in Northeast Thailand : Identity and Diffusion
   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23