Page 254 - Palm-Leaf-Manuscript-Wrap-in-Northeast Thailand
P. 254
และกรอบสลกั งา ผา้ หอ่ ลว้ นประณตี และฉบบั นอ้ ยทองรดนำ้� new Buddhist sect. After he left the monkhood for the
ไว้ส�ำหรับหอพระมณเทียรธรรมและเทพชุมนุมรดน้�ำทองกร ascension, he possessed the religious power of both the
อบมุกด์ไว้ส�ำหรับหอไตรวัดพระเชตุพน อีกฉบับหนึ่งกรอบ mainstream sect and the one he had founded.
ลายกำ� มะลอไวส้ ำ� หรบั วดั ราชโอรส แลว้ โปรดใหซ้ อ่ มแซมฉบบั King Rama V had decentralized the governing of
รดนำ้� แดง ซง่ึ ขาดหายอยนู่ นั้ ใหบ้ รบิ รู ณ์ สรา้ งขน้ึ เสรจ็ แลว้ ทรง Buddhist monks. Other provinces now had their right to
ปดิ ทอง มผี า้ หอ่ สายรดั พรอ้ มไวส้ ำ� หรบั พระสงฆท์ ขี่ ดั สนหนงั สอื vote and appoint their own governing monks. He also
ทจ่ี ะเล่าเรยี น จะไดย้ ืมไปเลา่ เรียน...” ordered the founding of Mahamakut Buddhist University in
1893 where monk students were taught Thai, Bali, Sanskrit,
(หมอ่ มเจา้ พระอรุณนิภาคุณากร mathematics, and other subjects. The university 101was
วัดราชบพธิ พระอารามหลวง, ๒๔๘๑ : ๑๐๙ - ๑๑๐) the educational hub for training Buddhist monks. Nine
monks were appointed to take care of religious education.
ก่อนครองราชสมบัติของรัชกาลท่ี ๓ คร้ังเป็นพระเจ้าลูกยา Phra Upali Khunupamachan of Wat Boromniwat was the
เธอ กรมหมนื่ เจษฎาบดนิ ทร์ โปรดใหม้ กี ารจดั สอบซอ้ มใหก้ บั ผทู้ เี่ รยี น director of education in the northeastern region. The other
สูตรมูล คือ การเรียนคัมภีร์มูลกัจจายน์อีกด้วย (วราภรณ์ จิว - regions were followed through.
ชยั ศกั ด,์ิ ๒๕๕๖ : ๔๖) ดว้ ยเหตนุ วี้ ดั ในกรงุ เทพฯ จงึ มคี วามเจรญิ รงุ่ เรอื ง In 1903, the new religious curriculum was developed
ทางดา้ นการศกึ ษาพระปรยิ ตั ธิ รรมเปน็ อยา่ งยง่ิ มวี ดั หลวงและวดั ราษฎร์ making it more accessible to the localities. In the reign of
มากกวา่ รัชกาลอืน่ ๆ ดว้ ยพระบาทสมเด็จพระนัง่ เกลา้ เจ้าอยู่หวั ทรง King Rama VI, schools were founded, and the study of the
มพี ระราชศรทั ธาในการสร้างวัดและปฏิสังขรณพ์ ระอารามตา่ ง ๆ Tripitaka was gradually faded.
ดว้ ยความรงุ่ เรอื งดา้ นการศาสนาในรชั สมยั นน้ี เี่ อง นา่ จะเปน็ The reign of King Rama VIII had changed the
เหตใุ ห้มกี ารเผยแพร่พระคมั ภรี ์ตา่ ง ๆ พรอ้ มผา้ ห่อคมั ภรี ์ไปสู่หัวเมือง governing of Buddhist monks into the parliamentary system.
โดยส่วนใหญ่เป็นอักษรขอมไทย และมีการคัดลอกคัมภีร์ทางศาสนา The Buddhist monk parliament was responsible for
เป็นอักษรท้องถิ่นตนเอง โดยอาจมอบให้พระภิกษุที่ลงมาศึกษา monitoring the and educating the Buddhist monks,
พระปริยตั ธิ รรม หรอื มอบใหก้ รมการเมอื งไปถวายแดท่ างวดั ก็เป็นไป maintaining Buddhist, building and preserving Buddhist
ได้ เชน่ กนั และมีการคัดลอกคัมภรี ท์ างศาสนาเปน็ ตัวอกั ษรท้องถิน่ temples, and conduct other public services.
เน่ืองจากหัวเมือง ยังไม่ได้มีระบบการเรียนตัวอักษรไทย ดังกรณีวัด In term of the dissemination, there is some evidence
มณีวนาราม อ�ำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานีได้พบคัมภีร์ฉบับหนึ่ง of manuscripts left in various temples in the Northeast.
คือ คัมภีร์วิสุทธิมรรค อักษรขอม มีฉลากธรรมหรือฝอย ท�ำด้วยงา Many of them were in the bad condition, such as the Pha
ซงึ่ อาจจะเปน็ ของที่ได้รับมาในคราวรัชกาลท่ี ๓ กเ็ ปน็ ได้ Ho Kham Phi embroidered with the silver of Phra Thep
Devi.
ผ้าห่อคัมภรี ใ์ บลานในภาคอีสาน : อตั ลกั ษณ์และการแพร่กระจาย 253
Palm Leaf Manuscript Wrap in Northeast Thailand : Identity and Diffusion
