Page 42 - Palm-Leaf-Manuscript-Wrap-in-Northeast Thailand
P. 42
ทั้งคู่ก็ดี ซงึ่ ผา้ อย่างใดอย่างหนึ่งก็ดี เพอื่ ประโยชน์แก่การหอ่ goddesses had made before death. For instance, the
ใบลาน ซึ่งเชือก อย่างใดอย่างหน่ึงเพื่อประโยชน์แก่การผูก merits of a weaver by collecting firewood to burn corpses
ใบลาน ซึ่งถุงอย่างใดอย่างหน่ึง เพ่ือประโยชน์แก่การห่อ which died without family or relatives, giving clothes to,
กำ� ใบลาน and feeding monks. The weaver was reborn in heaven.
อนง่ึ ผใู้ ดกระทำ� การเองกด็ ี ใชผ้ อู้ นื่ ใหก้ ระทำ� กด็ ี ซงึ่ การประดบั Found outside the country, the oldest manuscript
ใบลานกด็ ี ซง่ึ การประดบั แผน่ กระดานไมก้ ด็ ี ดว้ ยหรดาลหรอื which talked about palm - leaf inscription was the
ด้วยมโนศิลา หรอื ดว้ ยทองหรอื ดว้ ยเงิน ผนู้ น้ั ยอ่ มมีกองบุญ Chulakanthawong Manuscript. This manuscript was classified
อานสิ งสห์ าทสี่ ดุ มไิ ด้ เชน่ เดยี วกบั การสรา้ งพระเจดยี ์ ๘๔,๐๐๐ as a small Buddhist manuscript. Inscribing on palm leaves
แห่ง เช่น เดยี วกับการสรา้ งพระวิหาร ๘๔,๐๐๐ แห่ง ผ้นู ้นั in Pali language with Burmese alphabet, the author of the
เป็นผู้ประกอบด้วยศลี คณุ เมอ่ื บงั เกดิ อยู่ในภพ ยอ่ มเปน็ ผูม้ ี manuscript was Phra Nanthapanyachan. He was an
เดชมากอยทู่ กุ เมอื่ บนั ลอื สหี นาทแกลว้ กลา้ ประกอบดว้ ยอายุ Aranyawasi monk in Hongsawadee, Burma. It was assumed
วรรณะ และพละ เป็นผ้ใู ครธ่ รรมอยทู่ ุกเมอื่ เปน็ ผู้มศี กั ดใ์ิ หญ่ to be written in 1467 or about 400 years ago.
ในหมูเ่ ทวดาและ มนุษย์ ปราศจากโรคาพาธ ผู้น้นั เม่อื บังเกดิ
อยู่ในภพ เป็นผู้มีปัญญา มีจิตต้ังม่ันด้วยดี มีความเป็นใหญ่ สังคตี ยิ วงศ์ ฉบบั พิมพ์ปี ๒๔๖๖ (www.
ประกอบดว้ ยบริวาร ยอ่ มบรรลุสขุ ท้งั ปวงเป็นผมู้ ีศรทั ธามหี ริ ิ lungthong.com)
รู้ถ้อยค�ำของผู้ขอ ด้วยวิบากผลของตน ย่อมเป็นผู้สมบูรณ์ Sangkhitiyawong Manuscript printed in 1923
ดว้ ยอวยั วะนอ้ ยใหญ่ มที รวดทรงงามเปน็ ทรี่ กั ใครข่ องสตั วท์ ง้ั
ปวง ได้รับการบูชาในท่ีทุกสถาน เมื่อยังท่องเท่ียวไปในหมู่ The manuscript comprised of five chapters :
เทวดาและมนษุ ย์ กม็ มี ติ รสหายคมุ้ ครอง ยอ่ มเสวยเทวสมบตั ิ 1. The Tripitaka
และมนุษยสมบัติอยู่เนือง ๆ จักบรรลุอรหัตตผล ถึงซ่ึง 2. The Author
พระนฤพาน จักไดป้ ฏิสัมภิทา ๔ อภญิ ญา ๖ วโิ มกข์ ๘ อนั 3. The Origin of the Author
ประเสริฐในอนาคตกาล 4. The Teacher who Wishes to Compose the
เพราะเหตุฉะนัน้ แหละ บุรุษผเู้ ปน็ บัณฑติ เล็งเหน็ ประโยชน์ Manuscript
ของตน ควรสร้างเอง และให้แม้ผู้อ่ืนสร้างคัมภีร์แลจารเอง
ให้ผู้อ่ืนจารคัมภีร์ บาลีและอรรถกถา เป็นต้น ลงในใบลาน
และหีบใส่คัมภีร์พระธรรม พึงเป็นผู้มีจิตเลื่อมใสให้เองและ
ชักชวนมิตรสหายพวกพอ้ งให้ใบลาน มลู ค่าใบลานนำ�้ มนั จณุ
(เขม่า) และขา้ วเปลือก ทอ่ นผา้ เกา่ เปน็ ตน้ ดว้ ยแผ่นไมท้ าบ
คัมภีรท้ังคู่ ผ้าราคาแพงอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อประโยชน์แก่
การหอ่ คัมภรี พ์ ระธรรม เชอื กผกู คมั ภีรพ์ ระธรรม ถุงอยา่ งใด
อยา่ งหน่ึง ตลอดทง้ั รางวัลค่าจารพระธรรมฉะน้แี ล”
(พระนันทปัญญาจารย.์ สิริ เพ็ชชัย (แปล).
๒๕๔๖ : ๔๑ - ๔๓)
ผ้าห่อคมั ภรี ใ์ บลานในภาคอสี าน : อตั ลักษณ์และการแพรก่ ระจาย 41
Palm Leaf Manuscript Wrap in Northeast Thailand : Identity and Diffusion
